مستخدم:H.Abbas/الملعب 2
._%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D8%B9%D9%84%DB%8C_%D8%A8%D9%87_%D8%B3%D9%87%D9%84_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%DB%8C%D9%81.png)
رسالة الإمام علي إلى سهل بن حنيف از نامه‌های امام علی(ع) است که پس از پیوستن برخی یاران سَهْل بن حُنَیف به معاویه، برای دلداری‌دادن به سهل نوشته شد.[١] امام علی(ع) در این نامه به سهل، فرماندار خود در مدینه نوشته است که از پیوستن برخی از مردم مدینه به معاویه، ناراحت نباشد؛ زیرا آنان برای فرار از ستم و رسیدن به عدالت به معاویه ملحق نشدند؛ زیرا عدالت حکومت و برخورد یکسان آن با مردم را دیدند؛ بلکه برای رسیدن به اموال دنیوی به سوی معاویه رفتند و گمراه شدند.[٢]
سهل بن حنیف از صحابه پیامبر(ص)، کارگزار امام علی(ع) در مدینه[٣] و از شرطة الخمیس[٤] بوده است.
نامه امام علی(ع) به سهل بن حنیف در منابع مختلف شیعه و اهل‌سنت ذکر شده است؛ البته نقل سید رضی در نهج‌البلاغه با متن بَلاذُری (تاریخ‌نگار قرن سوم هجری قمری) در اَنساب الاشراف[٥] و یعقوبی در تاریخ یعقوبی اندکی متفاوت است. این نامه در نسخه ابن‌میثم شماره ۶۹[٦] و در نسخه‌های ابن‌ابی‌الحدید،[٧] علامه مجلسی،[٨] محمد عبده،[٩] صبحی صالح و فیض الاسلام[١٠] شماره ۷۰[١١] ذکر شده است.
الهوامش
- ↑ طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۶۶؛ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷.
- ↑ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۷۰، ص۴۶۱.
- ↑ طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۶۶؛ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷.
- ↑ برقی، رجال البرقی الطبقات، ۱۳۴۲ش، ص۴.
- ↑ بلاذری، أنساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۱۵۷
- ↑ ابن‌میثم، شرح نهج البلاغة، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۲۲۵.
- ↑ ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۸، ص۵۲.
- ↑ مجلسی، شرح نهج البلاغة المقتطف من بحار الانوار، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۰۷.
- ↑ عبده، نهج البلاغة، مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۱۴۴.
- ↑ فیض الاسلام، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۵، ص۱۰۷۱.
- ↑ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۷۰، ص۴۶۱.
المصادر والمراجع
- ابن‌ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، قم، مکتبة آیةالله المرعشی النجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- ابن‌میثم، میثم بن علی، شرح نهج البلاغه، تهران، نشر الکتاب، ۱۴۰۴ق.
- برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۲ش.
- بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الاشراف، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ اول، ۱۳۹۴ق.
- سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، مصحح: صبحی صالح، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
- طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تصحیح قیومی اصفهانی، جواد، قم، موسسة النشر الاسلامی التابعة لجامعة المدرسین بقم المقدسة، ۱۳۷۳ش.
- عبده، محمد، شرح نهج البلاغه، قاهره، مطبعة الاستقامة، بی‌تا.
- فیض الاسلام، علی‌نقی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش.
- مجلسی، محمدباقر، شرح نهج البلاغة المقتطف من بحار الانوار، تصحیح: علی انصاریان و مرتضی حاجعلی فرد، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۴۰۸ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه گویا و شرح فشرده‌ای بر نهج البلاغه، قم، هدف، چاپ اول، بی‌تا.
- یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دار صادر، بی‌تا.