مستخدم مجهول
الفرق بين المراجعتين لصفحة: «سب علي»
←تاريخه
imported>Maytham (←مفهومه) |
imported>Maytham (←تاريخه) |
||
| سطر ٢٠: | سطر ٢٠: | ||
ورد في [[الحديث|حديث]] نقلته [[أم سلمة]] عن [[محمد بن عبد الله صلى الله عليه وآله|النبي]] أن سب علي{{عليه السلام}} كسبّه{{صل}}، وورد في بعض النّسخ لهذا الحديث أن سبه{{عليه السلام}} كسبّ [[الله]]{{عز وجل}}.<ref>ابن طاووس، بناء المقالة الفاطمية، ص 212؛ ابن عساكر، تاريخ مدينة دمشق، ج 42، ص 533. </ref> ونقل [[العلامة المجلسي]] في كتابه [[بحار الأنوار]] روايات أخرى في هذا الباب.<ref>المجلسي، بحار الأنوار، ج 39، صص 311 ـ 330. </ref> | ورد في [[الحديث|حديث]] نقلته [[أم سلمة]] عن [[محمد بن عبد الله صلى الله عليه وآله|النبي]] أن سب علي{{عليه السلام}} كسبّه{{صل}}، وورد في بعض النّسخ لهذا الحديث أن سبه{{عليه السلام}} كسبّ [[الله]]{{عز وجل}}.<ref>ابن طاووس، بناء المقالة الفاطمية، ص 212؛ ابن عساكر، تاريخ مدينة دمشق، ج 42، ص 533. </ref> ونقل [[العلامة المجلسي]] في كتابه [[بحار الأنوار]] روايات أخرى في هذا الباب.<ref>المجلسي، بحار الأنوار، ج 39، صص 311 ـ 330. </ref> | ||
آغاز سب و لعن امام علی(ع) توسط بنی‌امیه، از زمان حیات ایشان گزارش شده؛ به صورتی که بنابر گزارش‌های تاریخی، یکی از شروط [[امام حسن(ع)]] در [[صلح امام حسن|صلح با معاویه]] این بود که علی بن ابی‌طالب در منابر لعن نشود.<ref>طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۰۶.</ref> گزارش‌هایی از سب امام علی توسط معاویه، [[مروان بن حکم]] و [[مغیرة بن شعبه]]، در منابع تاریخی نقل شده است.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۲۵۳؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۰۰ق/۱۹۷۹م، ج۵، ص۲۴۳.</ref> فرمان عمومی برای ممنوعیت نقل فضایل امام علی، ممنوعیت روایت کردن از وی، ممنوعیت یاد کردن از او به نیکی، و ممنوعیت نامگذاری فرزندان به نام علی، از دیگر اقداماتی است که دشمنان او به اجرا گذاشته‌اند.<ref>نگاه کنید به: محمدی ری‌شهری، دانش‌نامه امیر المؤمنین، ۱۴۲۸ق، ص۴۷۵-۴۸۳.</ref> پس از [[قتل عثمان]] طرفداران وی برای سرپیچی از [[بیعت]] با امام علی (ع)، او را عامل قتل عثمان جلوه می‌دادند. معاویه نیز برای حفظ این تقابل، دستور داد امام علی(ع) را سب و لعن کنند.<ref>نگاه کنید به: جمشیدی‌ها و دیگران، «پروپاگاندای بنی امیه علیه خاندان پیامبر (ص)»، ص۱۵ـ۱۸؛ کوثری، «بررسی ریشه‌های تاریخی ناصبی‌گری»، ص۹۶ـ۱۰۰.</ref> به گفته زمخشری در زمان بنی امیه بر روی ۷۰ هزار منبر به پیروی از سنتی که معاویه بنا نهاده بود امام علی(ع) لعن می‌شد.<ref>زمخشری، ربیع الابرار، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۱۸۶.</ref> | |||
سبّ [[امام علی(ع)]] حدود شصت سال تا زمان خلافت [[عمر بن عبدالعزیز]] ([[سال ۹۹ قمری|۹۹]]-[[سال ۱۰۱ قمری|۱۰۱ق]]) جریان داشت و او پس از آنکه به خلافت رسید به تمام والیان خویش دستور داد این عمل را ترک کنند. چنانکه [[ابن خلدون]]، مورخ قرن هشتم نقل کرده، بنی‌امیه پیوسته علی(ع) را لعن می‌کردند، تا اینکه عمر بن عبدالعزیز به همه مناطق اسلامی نامه نوشت و دستور توقف آن را صادر کرد.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۴.</ref> براساس روایتی که از ام‌سلمه، یکی از زنان پیامبر در بسیاری از کتاب‌های روایی نقل شده، پیامبر، ناسزا گفتن به امام علی(ع) را همچون ناسزا گفتن به خود، و در نسخه‌هایی دیگر، همسان با ناسزا گفتن به خداوند دانسته است.<ref>سید بن طاووس، بناء المقالة الفاطمیة، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۷ق، ج۴۲، ص۵۳۳.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الأنوار]]، علاوه بر روایت منسوب به ام‌سلمه، روایات دیگری نیز در این باب نقل کرده است.<ref>نگاه کنید به: علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۱-۳۳۰.</ref> | |||
===معاوية=== | ===معاوية=== | ||