مستخدم مجهول
الفرق بين المراجعتين لصفحة: «سب علي»
←تاريخه
imported>Maytham (←تاريخه) |
imported>Maytham (←تاريخه) |
||
| سطر ١٥: | سطر ١٥: | ||
==تاريخه== | ==تاريخه== | ||
يعود تاريخ سب و[[اللعن|لعن]] [[الإمام علي]]{{عليه السلام}} على ألسنة [[بني أمية]] إلى زمن حياته (ع)، ولذلك جعل [[الإمام الحسن]]{{عليه السلام}} من ضمن بنود [[صلح الإمام الحسن عليه السلام|المعاهدة]] مع معاوية الكف عن سب الإمام علي (ع) على المنابر،<ref>الطبرسي، إعلام الورى، ص 206.</ref> ونقلت المصادر التاريخية سب علي من قِبل [[مروان بن الحكم]] و[[المغيرة بن شعبة]]،<ref>الطبري، تاريخ الطبري، ج 5، ص 253؛ البلاذري، أنساب الأشراف، ج 5، ص 243. </ref> إضافةً إلى سبه {{عليه السلام}} قام أعداؤه بإجراءت عديدة منها: | يعود تاريخ سب و[[اللعن|لعن]] [[الإمام علي]]{{عليه السلام}} على ألسنة [[بني أمية]] إلى زمن حياته (ع)، ولذلك جعل [[الإمام الحسن]]{{عليه السلام}} من ضمن بنود [[صلح الإمام الحسن عليه السلام|المعاهدة]] مع معاوية الكف عن سب الإمام علي (ع) على المنابر،<ref>الطبرسي، إعلام الورى، ص 206.</ref> ونقلت المصادر التاريخية سب علي من قِبل [[مروان بن الحكم]] و[[المغيرة بن شعبة]]،<ref>الطبري، تاريخ الطبري، ج 5، ص 253؛ البلاذري، أنساب الأشراف، ج 5، ص 243. </ref> إضافةً إلى سبه {{عليه السلام}} قام أعداؤه بإجراءت عديدة منها: عدم ذكر أي رواية منقولة منه، ومنع نقل فضائله، وذكره بالخير، والنهي عن تسمية الأبناء باسمه.<ref>الريشهري، دانش نامه أمير المؤمنين، صص 475 - 483.</ref> | ||
امتدّ سب الإمام علي نحو ستين سنة إلى عصر [[الخلافة|خلافة]] [[عمر بن عبد العزيز]] ([[سنة 99 للهجرة|سنة 99]] - [[سنة 101 للهجرة|101 هـ]])، فلمّا تصدّى للخلافة أمر جميع الولاة بترك ذلك، وكما نقل [[ابن خلدون]] (من مؤرخي القرن الثامن) أن [[بني أمية]] لطالما كانوا يلعنون عليا حتى كتب عمر بن عبد العزيز لجميع المناطق الإسلامية، وأصدر الحكم بمنع اللعن.<ref>ابن خلدون، تاريخ ابن خلدون، ج 3، ص 94.</ref> | امتدّ سب الإمام علي نحو ستين سنة إلى عصر [[الخلافة|خلافة]] [[عمر بن عبد العزيز]] ([[سنة 99 للهجرة|سنة 99]] - [[سنة 101 للهجرة|101 هـ]])، فلمّا تصدّى للخلافة أمر جميع الولاة بترك ذلك، وكما نقل [[ابن خلدون]] (من مؤرخي القرن الثامن) أن [[بني أمية]] لطالما كانوا يلعنون عليا حتى كتب عمر بن عبد العزيز لجميع المناطق الإسلامية، وأصدر الحكم بمنع اللعن.<ref>ابن خلدون، تاريخ ابن خلدون، ج 3، ص 94.</ref> | ||
| سطر ٢٦: | سطر ٢٦: | ||
پس از [[قتل عثمان]] طرفداران وی برای سرپیچی از [[بیعت]] با امام علی (ع)، او را عامل قتل عثمان جلوه می‌دادند. معاویه نیز برای حفظ این تقابل، دستور داد امام علی(ع) را سب و لعن کنند.<ref>نگاه کنید به: جمشیدی‌ها و دیگران، «پروپاگاندای بنی امیه علیه خاندان پیامبر (ص)»، ص۱۵ـ۱۸؛ کوثری، «بررسی ریشه‌های تاریخی ناصبی‌گری»، ص۹۶ـ۱۰۰.</ref> به گفته زمخشری در زمان بنی امیه بر روی ۷۰ هزار منبر به پیروی از سنتی که معاویه بنا نهاده بود امام علی(ع) لعن می‌شد.<ref>زمخشری، ربیع الابرار، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۱۸۶.</ref> | |||
سبّ [[امام علی(ع)]] حدود شصت سال تا زمان خلافت [[عمر بن عبدالعزیز]] ([[سال ۹۹ قمری|۹۹]]-[[سال ۱۰۱ قمری|۱۰۱ق]]) جریان داشت و او پس از آنکه به خلافت رسید به تمام والیان خویش دستور داد این عمل را ترک کنند. چنانکه [[ابن خلدون]]، مورخ قرن هشتم نقل کرده، بنی‌امیه پیوسته علی(ع) را لعن می‌کردند، تا اینکه عمر بن عبدالعزیز به همه مناطق اسلامی نامه نوشت و دستور توقف آن را صادر کرد.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۴.</ref> براساس روایتی که از ام‌سلمه، یکی از زنان پیامبر در بسیاری از کتاب‌های روایی نقل شده، پیامبر، ناسزا گفتن به امام علی(ع) را همچون ناسزا گفتن به خود، و در نسخه‌هایی دیگر، همسان با ناسزا گفتن به خداوند دانسته است.<ref>سید بن طاووس، بناء المقالة الفاطمیة، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۷ق، ج۴۲، ص۵۳۳.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الأنوار]]، علاوه بر روایت منسوب به ام‌سلمه، روایات دیگری نیز در این باب نقل کرده است.<ref>نگاه کنید به: علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۱-۳۳۰.</ref> | سبّ [[امام علی(ع)]] حدود شصت سال تا زمان خلافت [[عمر بن عبدالعزیز]] ([[سال ۹۹ قمری|۹۹]]-[[سال ۱۰۱ قمری|۱۰۱ق]]) جریان داشت و او پس از آنکه به خلافت رسید به تمام والیان خویش دستور داد این عمل را ترک کنند. چنانکه [[ابن خلدون]]، مورخ قرن هشتم نقل کرده، بنی‌امیه پیوسته علی(ع) را لعن می‌کردند، تا اینکه عمر بن عبدالعزیز به همه مناطق اسلامی نامه نوشت و دستور توقف آن را صادر کرد.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۴.</ref> براساس روایتی که از ام‌سلمه، یکی از زنان پیامبر در بسیاری از کتاب‌های روایی نقل شده، پیامبر، ناسزا گفتن به امام علی(ع) را همچون ناسزا گفتن به خود، و در نسخه‌هایی دیگر، همسان با ناسزا گفتن به خداوند دانسته است.<ref>سید بن طاووس، بناء المقالة الفاطمیة، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۷ق، ج۴۲، ص۵۳۳.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الأنوار]]، علاوه بر روایت منسوب به ام‌سلمه، روایات دیگری نیز در این باب نقل کرده است.<ref>نگاه کنید به: علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۱-۳۳۰.</ref> | ||