الفرق بين المراجعتين لصفحة: «المقدس الأردبيلي»

احمد اردبيلي فرزند محمد در قرن ۱۰ق در [[اردبيل]] زاده شد. براي ادامه تحصيلات به [[نجف]] رفت.<ref> گلشن ابرار، ج۱، ص‌۱۷۹</ref> وي معاصر [[شيخ بهايي]] و [[شاه عباس اول]] بود<ref> محمد شريف رازي، گنجينه دانشمندان، ج۳، ص۶۰ </ref> و علوم نقلي و [[فقه]] را نزد [[سيد علي صائغ]] و ديگر استادان [[حوزه علميه نجف]] فرا گرفت.<ref> گلشن ابرار، ص‌۱۷۹</ref> اردبيلي مدتي به شيراز مهاجرت كرد و نزد [[جمال الدين محمود]]، شاگرد [[جلال الدين دواني]]، علوم عقلي را فراگرفت.<ref> افندي اصفهاني، ج۱، ص‌۹۰</ref> وي در اواخر عمر در نجف از تدريس عقليات سر باز زد و تا زنده بود به تدريس نقليات پرداخت.<ref> افندي اصفهاني، ج۱، ص‌۹۰</ref> وي در دوران رياست خود به حوزه عليمه نجف آن را رونقي تازه بخشيد.<ref> گلشن ابرار، ج۱، ص۱۸۱</ref> وي، به '''محقق اردبيلي''' معروف شد.<ref> ريحانة الادب، ج۵، ص۳۶۷</ref> او سرانجام در [[صفر]] ۹۹۳ق درگذشت<ref> افندي، ج۱، ص۹۰</ref> و در ايوان طلاي [[حرم امام علي(ع)]] به خاك سپرده شد.<ref> ريحانة الادب، ج۵، ص۳۷۰</ref>

اردبيلي نخستين كسي بود كه پس از عصر [[شيخ طوسي]] دايره عمل به [[خبر واحد]] را گسترش داد و به خبر غير [[اماميه|امامي]] [[ثقه]] توجه داشت.<ref> محمدحسن رباني، ص۳۹</ref>